Nieuws » Corona en (samenwerking bij) reddingen

Corona en (samenwerking bij) reddingen

Donderdag 7 mei stond er in het Financieel Dagblad een artikel met als kop: “Hoekstra: ook partnerbedrijven van KLM moeten offers brengen.” Dit artikel vervolgde met: “niet alleen de belastingbetaler en het personeel moeten meebetalen aan de redding van KLM, maar ook de partners van het bedrijf zoals Schiphol en leveranciers van kerosine en leasevliegtuigen.” Het denken en handelen van onder meer de Nederlandse overheid heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld getuige de redding van landen (vergelijk de bijdragen van depositohouders in Griekenland en Cyprus) en nu van grote ondernemingen (zie de (mogelijke) rol van andere ‘stakeholders’ bij KLM en IHC). In dit kader zie je in krantenberichten ook met enige regelmaat het adagium ‘privatizing the profits and socializing the losses’ opduiken. Vraag is overigens of deze slogan op KLM van toepassing is.

Parallel aan de overheid ontwikkelt het denken en handelen in het bedrijfsleven zich in soortgelijke richting. Naast de eerder genoemde redding van IHC zijn op branche en individueel niveau de gesprekken en onderhandelingen tussen huurders en verhuurders in de retail sector daar een mooi voorbeeld van. Ongewone tijden vragen nu eenmaal om onconventionele oplossingen en onder druk wordt alles vloeibaar.

Het is in eerste instantie voor de hand liggend dat de breedste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Ook is ‘big beautiful’, omdat de belangen nu eenmaal groter zijn (tot ergernis en frustratie van de hard werkende en kleinere ondernemers). Dat allemaal gezegd hebbende zijn de gesprekken en onderhandelingen tussen ‘stakeholders’ vervolgens om meerdere redenen snel ingewikkeld. Allereerst, hoe meer betrokken partijen, des te meer tijd het kost om de redding voor elkaar te krijgen. Tijd die bij een redding bijna altijd maar beperkt is. Ten tweede, vraagt het om schaken op meerdere borden, waarbij ‘stakeholders’ afwachten (nooit te vroeg en eenzijdig bewegen in onderhandelingen!) en naar elkaar kijken. Wat dat laatste betreft was natuurlijk de opmerking van de voorzitter van de pilotenvakbond VNV illustratief die in het NRC van 7 mei stelt dat “we kijken naar het hele pakket”. Ten derde, de belangen lopen vanzelfsprekend niet parallel. Een goed begrip van die diverse belangen en vervolgens daarvoor creatieve oplossingen vinden zijn noodzakelijk.

Gesprekken en onderhandelingen vergen dus veel voorbereiding wat vaak het halve werk is. Ervaring leert dat eerst de belangen van alle betrokken ‘stakeholders’ zorgvuldig in kaart gebracht dienen te worden met een globale uitwerking van (alternatieve) oplossingsrichtingen. Pas daarna volgen de gesprekken en onderhandelingen over de details, te weten cijfers, percentages en overige voorwaarden.